نگاهی جامعه شناسانه به مفهوم لباس در هنر معاصر با تکیه بر آرا بوردیو

در نتیجه انفجار اطلاعات و گسترش ارتباطات و به دنبال آن جهانی شدن در دنیای امروز که با طرح مسأله عدم قطعیت و به پایان رسیدن دوران علم زدگی دریچه­ای نو به سوی انسان امروز باز شد و همین امر آغاز عصر پست­مدرن را نوید داد. به دنبال آن هنر پست­مدرن و لباس پست مدرن (لباس مفهومی) نیز شکل می گیرد. هنرمندان پست مدرن در این زمان با استفاده از تلفیق لباس با ویژگی­های هنرهای تجسمی، حالات و صفات انسانی، حرکات اندام و گاه توانایی های بازیگری، مفاهیم موردنظر خود را نمایان ساخته­اند و به این صورت است که لباس به عنوان مفهومی هنری مدنظر قرار می­گیرد. هدف اصلی این لباس­ها صرفاً پوشش بدن انسان نیست، بلکه نمایش صفات، احساسات و اندیشه­های انسان است. مقاله حاضر تلاش دارد تا با استفاده از روش­ اسنادی و با رویکرد توصیفی- تحلیلی، به بررسی مفهوم لباس و تلقی لباس در هنر پست مدرن با تکیه بر نظریات جامعه­شناس فرانسوی معاصر، پیر بوردیو بپردازد. نتایج پژوهش نشان می­دهد لباس در آثار هنرمندان، بی واسطه یک اثر هنری و دارای بیان تلقی می­شود که می­تواند با مخاطب به دلیل نزدیکی با بدن و همراهی انسان در تمام ادوار تاریخی، به صورت ملموس ارتباط برقرار سازد؛ بنابراین شاهدیم که شکل تجسمی لباس در مقابل تفکر غالب کاربردی آن در تلاش برای کسب جایگاه در میدانی است که بوردیو آن را میدان قدرت می­نامد؛ اما این ورود و تعریف ارایه شده جدید از لباس هنوز نتوانسته است در میدان­های قدرت هنری به علت کمبود حجم و مقدار سرمایه های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی از وضعیت مطلوب و درخوری برخوردار شود.